Terwijl ze voor haar leven renden, werd Abuks schoondochter neergeschoten

Vijftien jaar geleden verliet Abuk samen met haar man en zoon Zuid-Sudan vanwege de honger. Door de oorlog was er geen voedsel en er waren weinig mogelijkheden in Zuid-Sudan. Ze migreerden naar Sudan, in een poging aan de honger te ontsnappen. Daar vonden ze werk op een boerderij waar ze sorghum en pinda's verbouwden en de opbrengst eerlijk verdeelden met de landeigenaar. Ze gebruikten de gewassen voor eigen consumptie en verdienden extra inkomen voor andere uitgaven. Abuk herinnert zich met trots haar Sudanese huis.

Er zijn veel dingen veranderd in de afgelopen vijf jaar. Eerst werd Abuks man ziek en overleed hij. Slechts twee jaar later werd ook haar zoon ziek en hij stierf. Abuk bleef achter met haar schoondochter en vier kleinkinderen.

Vanaf het moment dat ze aankwamen, was voedsel het grootste probleem. Abuk en haar familie moesten vaak bladeren van de bomen eten om te overleven. Gelukkig werd en ze geselecteerd voor dit noodhulp project. Trots toont Abuk haar armen en gezicht, om te laten zien hoe goed en gezond ze nu is vergeleken met toen ze in het project kwam. Ze voelt zich sterker en gezonder. Ook haar klein kinderen zijn blij met het voedsel dat ze ontvingen.

Abuk is hoopvol voor de toekomst. Ze zegt dat nu er eten op tafel staat, ze hout zal blijven verzamelen en verkopen, zoals ze deed voordat ze in het project kwam. Nu ze haar inkomsten niet meer aan voedsel hoeft uit te geven, hoopt ze wat te kunnen sparen en voedsel en andere benodigdheden te kunnen kopen zodra haar voorraad op is. Abuk is erg dankbaar voor de hulp die ze heeft gekregen. “ZOA heeft me weer onderdeel laten voelen van een gemeenschap in plaats van een buitenstaander.”