Het gevecht om die grondstoffen geeft politieke en etnische spanningen, niet alleen intern, maar ook tussen groepen aan weerszijden van de grens met Uganda, Rwanda en Burundi. Gewapende groepen trekken rond. Een goed functionerende overheid is afwezig. In combinatie met grote financiële belangen, leidt de jacht op bodemschatten tot geweld en machtsmisbruik. Vooral in het oosten van het land is er toename van geweld.
Tienduizenden mensen zijn omgekomen en miljoenen zijn gevlucht. Na Sudan is DRC ook het land waar de meeste mensen op de vlucht zijn binnen hun landsgrenzen. Zij trekken vaak naar vluchtelingenkampen in Noord Kivu, een provincie in het oosten van het land. Maar ook daar zijn ze niet veilig. Zo zijn er op sommige kampen raketten afgevuurd, zoals in april 2024 gebeurde.
Ook als Congolezen huiswaarts keren, zijn de problemen niet opgelost. Ze kunnen vaak geen aanspraak maken op hun land, omdat landrechten meestal slecht of helemaal niet zijn vastgelegd. Ook dat zorgt voor veel conflicten en spanningen.
Daarnaast zijn er in DR Congo steeds meer natuurrampen. Er is een toename in het aantal overstromingen. In het regenseizoen valt er meer regen dan normaal door klimaatverandering. Rivieren overstromen, dorpen worden opgeslokt en wegen zijn onbegaanbaar. Dit zorgt voor veel onrust zorgen in het land en bij de bevolking.
Drinkwater, voedsel, zorg en bescherming
Alles bij elkaar maakt DR Congo al sinds 1990 een langdurige humanitaire crisis door. Nu, in 2024, zijn de problemen zelfs zo groot dat DRC tot één van de gevaarlijkste en dodelijkste plekken ter wereld wordt bestempeld. De meest urgente noden zijn op het gebied van drinkwater, voedselvoorziening, gezondheidszorg en de bescherming van vrouwen en kinderen. Miljoenen mensen zijn ontheemd of lijden honger. Kindsoldaten worden geronseld door gewapende groepen. Seksueel geweld – tegen vrouwen – is aan de orde van de dag, het wordt ingezet als weapon of war.
