Geen plaats voor Amir, Yuliia en May Saw

Wat doe je als je huis is platgebrand, gebombardeerd of doorzeefd met kogels? Je staat opeens op straat, getraumatiseerd en zonder een veilige plek. We vertellen het verhaal van Amir in Irak, Yuliia in Oekraïne en May Saw in Myanmar.

Doneer nu

25 november 2022

Geen plaats om naar terug te keren

'Alles is beter dan het gevaar'

Februari en maart 2022 verlaten honderd duizenden Syrische vluchtelingen hun dorpen onder hevige bombardementen van Turkije en dreigingen van IS. De jonge Amir* moet samen met zijn oudere zus twaalf uur lopen, voordat ze de grens van Syrië naar Irak over kunnen steken. Een barre maar noodzakelijke tocht. Hun dorp is in het voorjaar van 2022 gebombardeerd door het Turkse leger. Alles is beter dan het gevaar dat ze zijn ontvlucht.

Gelukkig zijn ze nu veilig in een vluchtelingenkamp in Bardarash. Maar hoe ziet hun toekomst eruit, nu ze geen plaats hebben om naar terug te keren? “Voor ons is er geen toekomst in Syrië. We zijn alles kwijtgeraakt, we hebben daar niets meer.”

Het vluchtelingenkamp in Bardarash is overvol. Grote vluchtelingenstromen uit Syrië zoeken er een veilig heenkomen. “We delen met drie grote families een badkamertje,” vertelt Amir. ZOA is van plan om de mensen in het vluchtelingenkamp te helpen met onder andere hygiënepakketten en voedsel.

*Amir is een gefingeerde naam

Geen raam blijft heel. Zelfs de kleding in haar kast wordt doorzeefd. Op 7 maart 2022 ligt het huis van Yuliia Britan en haar moeder nabij het Oekraïense Chernihiv midden in de vuurlinie. Ze behouden wonderlijk genoeg hun leven, maar verliezen hun thuis. “Het is een wonder dat jij dit overleefd hebt”, hoort Yuliia een Russische soldaat zeggen, als ze na heftige explosies rondom haar huis onder een deken vandaan komt. Samen met haar dorpsgenoten wordt ze een maand lang gegijzeld door de Russen.

Na het vertrek van de Russen blijft ze achter in een compleet vernield huis. ZOA helpt om haar huis weer bewoonbaar te krijgen, voordat de vrieskou aanbreekt. “Jullie hulp geeft ons geloof. Want jullie geven niet alleen materiële hulp of geld. Jullie geven ons hoop. Hoop dat we niet alleen zijn.”

Yuliia was voor de oorlog docente Engels en werkt nu als vertaalster voor ZOA.

“Mag ik nog wel bestaan?” denkt May Saw als ze bij een checkpoint hardhandig uit een deeltaxi wordt getrokken. De auto mag niet verder. De weduwe met vijf kinderen is halsoverkop gevlucht toen gewapende milities haar dorp binnentrokken en alles platbrandden. Ze vervolgt haar vlucht per boot. Met lege handen komt ze aan in een vluchtelingenkamp in Kyautkaw, Myanmar.

“Ik voel nog steeds pijn en verdriet als ik terugdenk aan die zwarte dag in 2020 waarin ik alles kwijtraakte”, zegt May. Ze is een van de duizenden mensen die vanwege het geweld die dag op de vlucht geslagen zijn. “Maar ik kan het gelukkig steeds meer vergeten, mede dankzij jullie hulp.” Samen met andere kampbewoners heeft ze een onderkomen gemaakt met materialen die ze van ZOA kreeg. De plek is nu thuis voor May en haar kinderen. “Ik kijk nu weer hoopvol naar de toekomst.”

* De vrouw op de foto is niet May Saw

ZOA gelooft dat elk mens kostbaar is in Gods ogen. Daarom zetten wij ons in voor mensen op de vlucht. Samen zorgen we voor onderdak, eten, schoon drinkwater en psychosociale hulp. Of het nu gaat om Syrische vluchtelingen in Irak, Rohingya in Myanmar of ontheemden in Oekraïne. Help je mee?

Toon je bewogenheid met mensen op de vlucht

Voor € 32 geef je een gezin op de vlucht al een noodpakket om 2 weken lang voedzame maaltijden klaar te maken. Help je mee?