Op dit moment verblijft ze, samen met haar kinderen, in een opvangcentrum. Dezelfde plek waar ze tijdens het conflict drie jaar geleden ook werd opgevangen. Haar herinneringen aan die periode brachten haar er rechtstreeks naartoe. Ze was de eerste die hier om hulp vroeg. Nu biedt ze als zuster haar hulp aan medevluchtelingen.
Margaretha's onzekere reis: van Nagorno-Karabach naar Armenië
Margaretha en haar twee kinderen hebben een aangrijpende reis achter de rug vanuit de hoofdstad van Nagorno-Karabach naar Armenië. Ze moesten op de vlucht voor geweld, net als drie jaar geleden. Nu verblijven ze in hetzelfde opvangcentrum als toen. In onzekerheid wachten ze hun toekomst af.
27 november 2023
Margaretha en haar kinderen op de vlucht naar Armenië
‘De nachten in de schuilkelder waren verschrikkelijk’
Margaretha, een moeder van een zoon van twaalf en een dochter van negen, heeft een indrukwekkende en spannende reis achter de rug vanuit de hoofdstad van Nagorno-Karabach naar Armenië.
Onrust
Voorafgaand aan de oorlog in 2020 leefde Margaretha met haar gezin in Shushi. Ze hadden een stabiel leven met een huis en werk. Maar toen de onrust begon, vluchtten ze drie jaar geleden naar deze opvangplek.
Toen de situatie in Nagorno-Karabach enigszins veilig leek, keerden ze terug, maar ze konden niet naar Shushi terugkeren, omdat deze stad niet langer tot Armenië behoorde. Ze werden gedwongen om elders een nieuwe start te maken. Dat deden ze in Stepanakert, de hoofdstad van de regio.
Explosie
Op de ochtend van 19 september van dit jaar hoorde Margaretha vier bombardementen. Hoewel ze zich afvroeg wat er gaande was, probeerde ze kalm te blijven. Ze besloot om haar kinderen gewoon naar school te brengen en zelf naar haar lessen te gaan, omdat ze een opleiding volgt tot dierenarts. Tijdens haar reis naar school hoorde ze echter een explosie in de buurt van haar huis en stond ze als aan de grond genageld.
Haar dochter belde in paniek om te melden dat ze al thuis was, maar haar zoon was nog op school. Margaretha stond voor een hartverscheurende keuze, maar omdat ze wist dat haar zoon op school veilig zou zijn, besloot ze om naar huis te gaan. Behulpzame buren hielpen haar om haar zoon op te halen en hen te herenigen.
Verschrikkelijke nachten
Ze brachten drie dagen door in een schuilkelder. “Vooral de nachten waren verschrikkelijk en slapen was onmogelijk vanwege voortdurende bombardementen in de omgeving. Elke keer dat het even stil was, bracht dat een gevoel van opluchting, maar het geweld bleef aanhouden”, vertelt Margaretha.
Toch waagden ze zich na drie dagen, op een moment van relatieve rust, naar boven om te kijken hoe de situatie boven de grond was. Wat ze aantroffen, was pure chaos.
Door de blokkade was er een tekort aan gas, waardoor het ziekenhuis geen patiënten aan kon nemen en ambulances de gewonden niet naar het ziekenhuis konden brengen. Bovendien was nergens elektriciteit. De stad, inclusief hun huis, was gehuld in duisternis.
Geen keuze
Op 24 september waarschuwden buren hen dat het echt tijd was om te vertrekken. “In eerste instantie wilden we niet gaan, maar toen wij zagen dat iedereen om hen heen de stad verliet, beseften we dat we geen andere keuze hadden”, aldus Margaretha.
Op 25 september om 3 uur 's nachts kon Margaretha de angst en onzekerheid niet langer verdragen. Ze besloot haar kinderen mee te nemen en te vertrekken.
Wat betekent het voor hen om met kerst niet thuis te kunnen zijn? Dat weet ze nog niet. “Het is nog te vroeg om daarover na te denken. Op dit moment ervaren we nog steeds veel stress en onzekerheid om aan die dingen te denken.”
Voor mensen in crisisgebieden is er geen stille nacht. Want hoe kun je rustig slapen als je moet vluchten voor een oorlog of ramp? Laten we ze niet vergeten. Met jouw hulp kunnen we zorgen voor voedsel, water en een veilige plek - ook tijdens de kerstdagen. Maak jij het mogelijk?