De ellende is zo groot, de trauma’s zo diep, het kwaad om je heen zo onverslaanbaar. Toch zijn er steeds weer mensen om je heen die je moed en inspiratie geven om door te gaan en soms hoef je niet eens zover te zoeken.
Mosul
Als ik gesluierd door de totaal gebombardeerde verwoeste straten van Mosul rijdt met onze chauffeur, wijst hij me steeds op kruispunten en gebouwen aan die hem herinneren aan de executies die ISIS op die plekken uitvoerde. Immers, het merendeel van het personeel moest tijdens de ISIS-overheersing in de stad te blijven. Zo ook Raghdan, een moeder van vier kinderen, een op haar manier modern geklede vrouw van net 40 die voor de financiële administratie werkt. Als ik in m’n gebroken Arabisch vraag naar haar gezin en hoe het gaat, is ze altijd enthousiast.
Onthoofdingen
Toch schuilt er veel meer achter haar optimistische voorkomen. Na heel wat maanden vertelt ze schuchter waarom haar stem vaak zo schor is: dat komt door de witte Fosfor die is gebruikt bij de bombardementen, zegt ze. En als ze een lucifer ruikt, kan ze zomaar in paniek raken van dezelfde geur die haar herinnert aan de zware bombardementen op de stad – en hoe bang ze toen was. Ze vertelt hoe ook zij verplicht de lange zwarte Niqab moest dragen met alleen ruimte voor de ogen. Hoe ze met de kinderen naar de markt moest om verplicht naar de onthoofdingen te kijken. Ze slaat haar handen voor haar ogen. Maar snel herpakt ze zich: “Kijk Esther, kijk naar mij nu! Ik heb een baan waar ik mijn hele gezin van kan onderhouden, en ik werk voor ZOA om mijn stad weer op te bouwen en hulp te verlenen.”
Sterke vrouwen
Later stuurt ze me een hele rits foto’s waarop ik zie hoe ze in het weekend ook voor het Rode Kruis in Mosul werkt om de aller–, allerarmste mensen te helpen met voedselpakketten en sociale hulp. Ik ben onder de indruk van haar moed en doorzettingsvermogen om zo haar leven weer op te pakken. Vrouwen zoals Raghdan zijn er zoveel. Dappere, sterke vrouwen die er zijn voor hun gezin en zich uit de ellende vechten voor een betere toekomst. Zelfs binnen mijn eigen organisatie vind ik zo de moed om er te zijn voor ze, om ons samen in te zetten voor mensen die onze hulp nodig hebben – en ja, ook zo heel erg verdienen. Ik moet dan vaak denken aan de laatste zin van Johannes 16: “Jullie zullen het zwaar te verduren krijgen in de wereld, maar houd moed: Ik heb de wereld overwonnen!”