Vijf uitdagingen voor moeders in crisisgebieden

1. Voldoende eten

Toma Labaran (46) uit het dorp Koshebe in Nigeria is weduwe en moeder van acht kinderen. Zij sloeg op de vlucht voor het geweld in de staat Borno. Ze vertrokken eerst naar Zabarmari, maar daar konden ze zich niet vestigen. Nu verblijft ze in de plaats Gongolung.

Een goede maaltijd en schoon drinkwater zijn voor hen van levensbelang. Daarnaast zijn producten als zeep, hygiëneartikelen en speelgoed zeer welkom. Dat laatste item lijkt geen prioriteit te zijn, maar spelen is belangrijk voor de ontwikkeling van kinderen. “Ik gun ze dat zo graag!”, zegt Toma.

2. Werk en inkomen

Khawla is gevlucht voor de burgeroorlog in Syrië, samen met haar vijf kinderen. Ze is weduwe en verblijft meer dan een jaar in het vluchtelingenkamp Bardarash in Irak. Wat zou ze graag willen werken!

Khawla denkt bijvoorbeeld aan kleding of een luchtkoeler. “Nu gebruiken mijn kinderen water om hun lichaam af te koelen in de hitte.” Khawla denkt terug aan haar werkervaring, net nadat ze aankwam in het vluchtelingenkamp. Ze mocht in de omgeving op een boerderij helpen met oogsten. “Wat was ik dankbaar voor die mogelijkheid! Ik hoop dat ik wéér zo’n kans krijg.”

3. Medische hulp

Raja is eveneens gevlucht uit Syrië en verblijft in hetzelfde kamp in Irak, al ruim anderhalf jaar. Ze is een weduwe met vier kinderen. Zij en twee van haar kinderen hebben operaties nodig voor verschillende medische aandoeningen, maar ze heeft geen financiële mogelijkheden om die te betalen.

Samira in Irak ziet zichzelf voor dezelfde uitdaging gesteld, maar dan in ernstiger mate. Samira heeft longkanker en haar ziekte is in een vergevorderd stadium. Daarbij kreeg ze COVID-19, wat haar ziekte verergert. Samira krijgt chemo, die gratis is. Daarnaast heeft ze medicijnen nodig, maar die kan ze zich niet veroorloven.

4. Goed onderwijs

Wie gunt zijn kinderen geen goed onderwijs? Moeders overal ter wereld, en dus ook op de vlucht of in crisisgebieden, hopen dat hun kinderen leren lezen en schrijven.

Monia Hassan (31) in het door oorlog geteisterde Jemen staat er helemaal alleen voor met haar twee jonge kinderen. Haar man wordt vermist. Soms verkoopt ze henna en doet ze huishoudelijke klusjes, maar dan moet ze haar kinderen alleen laten. Daarom hoopt ze dat ze op een dag – met steun van ZOA – een naaimachine kan kopen of een eigen winkeltje kan beginnen.

Met voldoende inkomen kan ik ook mijn kinderen naar school sturen. Dat zou helemaal geweldig zijn!

Toma uit Nigeria zegt:

Ik zie in mijn omgeving hoe andere kinderen wel naar school kunnen gaan. Dat wil ik ook voor hen! Ik wil gewoon een fijne toekomst voor mijn kinderen.

Khawla uit Irak vertelt:

Mijn kinderen Fatima en Mohammed gingen naar school in Syrië, totdat we moesten vluchten. Al mijn kinderen hebben inmiddels de leeftijd bereikt dat ze naar school moeten. Helaas is dat er in dit kamp nog niet van gekomen. Ik hoop zo dat ze op z’n minst een tablet kunnen krijgen om online lessen te volgen, want nu leren ze niets.

5. Onderdak en een veilige omgeving

“Een vredige omgeving vind ik heel belangrijk voor mijn kinderen. Een huis waar ze tot rust kunnen komen, ver weg van alle geweld, conflicten en angst. Maar dat is niet zomaar te realiseren”, zegt Toma uit Nigeria verdrietig. Zoals alle moeders in de wereld hoopt ze op vrede voor haar kinderen.

Medya, een alleenstaande moeder met twee kinderen, heeft in Syrië een bachelor Beeldende Kunsten behaald. Daar kan ze op dit moment weinig mee. Het leven in een kamp biedt weinig perspectief, ook voor haar kinderen. Ze wonen in een tent. Het is voor haar een hele uitdaging om haar kinderen te beschermen tegen weer en wind, hitte en kou, én met voldoende privacy.