Edisa was amper zeventien jaar toen ze bij de politie ging. Daar volgde ze een opleiding tot chauffeur, als eerste vrouw in de provincie West-Nijl. Dat beroep kreeg ze tegen wil en dank, hoewel ze als kind al wel interesse had voor voertuigen. “Ik timmerde graag speelgoedauto’s in elkaar van brandhout”, herinnert ze zich.
Als lid van het politiekorps werd de jonge Edisa uitgekozen om voor de toenmalige president-dictator Idi Amin te werken. “Ik was twee jaar lang chauffeur van de president”, vertelt ze. “Dat was een erg moeilijke tijd. Niemand van ons wilde het doen. We werden gedwongen.”
