De volgende ochtend was de aanval voorbij en kon Anya's familie weer naar buiten. De bom had het huis volledig verwoest. In haar oude slaapkamertje zag Anya rakethulzen liggen, groter dan zijzelf.
Hun buurman deelde mee dat hun huis helemaal weg was. "Helaas, het is helemaal afgebrand." Dat was een grote schok voor de familie. "We hebben daar ons hele leven gewoond en nu is het", vertelt de moeder van Anya.
De eerste dagen na aanval, waren volgens Anya's moeder de moeilijkste uit hun leven. "We hadden helemaal geen water of brood."
Dus verliet de familie hun dorp, om bij een vriend te verblijven. Anderhalve maand later verlieten de Russen het dorp weer en wilde het gezin terug. Anya's moeder vertelt: "Ik zei: 'Laten we teruggaan, want het is overal goed, maar thuis is het altijd het beste."
Anya's vader is gelukkig aannemer van beroep. Daardoor kon hij met hulp van ZOA hun garage ombouwen tot een tijdelijk onderkomen. Het gezin van Anya kreeg ook brandhout van ZOA, zodat ze hun huis in de koude wintermaanden warm kunnen houden.
