De regio’s rond crisisgebieden zijn namelijk meestal zelf ook kwetsbare locaties, waar de lokale bevolking moeite heeft om het hoofd boven water te houden. Klimaatverandering, torenhoge inflatie, gestegen graanprijzen en de wereldwijde energiecrisis hebben die situatie verder op scherp gezet. ZOA ziet in de praktijk dat dat spanningen en conflicten veroorzaakt over land, water en andere schaarse middelen van bestaan. De opeenstapeling van crises drijft mensen verder in het nauw.
Vluchtelingencrisis
Een toenemend aantal landen wil daarom van vluchtelingen af. Zo stuurt Libanon sinds dit najaar Syriërs terug; Bangladesh wil dat de ruim 900.000 Rohingya-vluchtelingen terugkeren naar het zeer onrustige Myanmar; in Colombia leggen de miljoenen Venezolanen extra druk op de fragiele situatie van de lokale bevolking en in Afrika ziet ZOA dat veel vluchtelingenkampen overvol zijn. Opvang van vluchtelingen in de regio staat daarmee onder druk. Tegelijkertijd staat de wereld nog maar aan het begin van een ongekende vluchtelingencrisis. De Wereldbank voorspelt dat er in 2050 – bij onveranderd beleid – alleen al 216 miljoen klimaatvluchtelingen zijn.