Overslaan en naar de inhoud gaan
Anne Dinkelman

Op de fiets door Kryvyi Rih

Anne Dinkelman gaat op de fiets naar haar werk. Oók nu ze voor ZOA in de Oekraïense stad Kryvyi Rih werkt. De 27-jarige bedrijfseconoom uit Velsen geeft leiding aan het team van ZOA in het zuidoosten van Oekraïne. “Ik ben blij dat ik op deze manier echt iets kan betekenen voor de mensen hier.”

Anne Dinkelman werkt voor ZOA in Oekraïne

‘Ik kan hier echt van betekenis zijn’

Ze woont inmiddels ruim anderhalf jaar in Oekraïne en voelt zich er als een vis in het water. Anne Dinkelman fietst iedere dag door de Oekraïense stad Kryvyi Rih naar het ZOA kantoor. De 27-jarige bedrijfseconoom uit Velsen geeft leiding aan het team van ZOA in het zuidoosten van Oekraïne. Een gesprek over haar motivatie om voor ZOA in Oekraïne te werken.

Je studeerde bedrijfskunde en economie in Amsterdam. Waarom koos je niet voor een commerciële carrière?

“Ik vond economie altijd heel erg leuk, op de middelbare school al, daarom ben ik het ook gaan studeren. Maar ik wist ook altijd wel dat ik iets wilde doen om mensen te helpen. Ik ben als kind vaak met mijn ouders mee geweest op zendingsreizen vanuit de kerk, naar gebieden waar mensen het minder hebben dan in Nederland. Na een jaar studeren ben ik gestopt en heb ik twee jaar in een vluchtelingenkamp in Griekenland gewerkt. Toen wist ik eigenlijk wel: ik ga niet de bankenwereld in. Ik ben teruggegaan om mijn studie af te maken en daarna bij ZOA begonnen.”

Vanwaar die keuze om na je eerste studiejaar als vrijwilliger naar Griekenland te gaan?

“Ik zou op vakantie gaan, maar die reis ging helaas niet door. Toen wist ik echt niet wat ik moest doen. Ik was hard aan het denken hoe ik mijn vakantie anders kon indelen maar God zei heel duidelijk tegen mij: vluchtelingen, Griekenland, een maand, go. Toen ben ik gaan googelen. Ik had niet echt iets met vluchtelingen, maar daar heeft God mijn hart echt omgedraaid. Een maand op Lesbos werd twee jaar.”

En na je afstuderen ben je direct bij ZOA een traineeship gaan doen?

“Ja. Ik kon kiezen tussen een traineeship in Sudan of Uganda. Ik koos voor Sudan vanwege de binding van dit land met het Midden-Oosten en de Arabische wereld, waar ik op Lesbos ervaring mee had opgedaan. Daar waren veel mensen uit Syrië, Irak en Afghanistan.”

Anne Dinkelman

Oekraïne is wel even wat anders. Hoe ben je daar terecht gekomen?

“Tegen het einde van mijn traineeship was ZOA bezig met het opbouwen van het programma in Oekraïne, na het uitbreken van de oorlog. Toen kwam de vraag of ik iets in Oekraïne wilde doen, want ik had aangegeven dat ik wel echt noodhulp zou willen verlenen. Noodhulp voelt voor mij nog extra hands-on. Heel direct hulp bieden, heel direct in contact staan met mensen, dicht bij de projecten zijn. Dat is wat ik wilde.

Wat doet ZOA precies in het zuidoosten van Oekraïne?

“Vanuit de steden Kryvyi Rih en Mykolaiv geven we mensen financiële ondersteuning bij het herstel van hun woningen, maar ook bij het weer opbouwen van hun bestaan. We helpen hen met het vinden van manieren om weer een inkomen te verdienen, bijvoorbeeld door een klein bedrijf op te zetten of zelfvoorzienend te worden met kleine boerenbedrijven.”

Je werkt nu ruim anderhalf jaar in Oekraïne. Wat raakt jou het meest?

“Wat mij in positieve zin het meest raakt is de veerkracht van de mensen. Als ik hoor wat ze hebben meegemaakt. Als ik zie wat ze hebben meegemaakt. Als ik de dorpen zie die helemaal verwoest zijn, maar de mensen toch weer het leven oppakken en zonder klagen in de winter en de kou gewoon doorgaan met hun leven. Maar ook als ik kijk naar onze staf. Het einde van deze oorlog is niet in zicht, maar toch blijven ze doorgaan. Dat raakt me.

En wat vind je moeilijk?

“Wat ik echt moeilijk vind om te zien is vooral de hopeloosheid voor de kinderen. Je merkt dat het conflict nu lang duurt en dat er geen einde in zicht is. Dat stemt tot verdriet, zeker in de dorpen waar de toekomst onzeker is, waar kinderen nauwelijks andere kinderen zien en familieleden zijn verloren. Zo sprak ik een vrouw die wij hebben geholpen met het herstellen van haar huis. Ze had drie kinderen en is ze alle drie verloren, op drie verschillende momenten, door bominslagen. Dat kun je je toch niet voorstellen?”

Anne Dinkelman

Hoe kun je in zo’n situatie dan toch hoop bieden?

“Door gewoon naar zo iemand te luisteren. Er even te zijn. We kwamen om haar te registreren voor ons cash-for-shelter programma, waarmee we geld geven aan mensen voor het herstel van hun huis. Ze had nieuwe ramen en een nieuw dak nodig. Maar waar ze op dat moment vooral behoefte aan had, was gewoon even praten en samen een kopje thee drinken. Het deed haar goed om een paar jonge mensen over de vloer te hebben die aandacht voor haar hadden.”

Ben je veel in het veld bij mensen thuis?

“Ik zou wel elke week willen, maar dat lukt vaak niet. Mijn collega’s gaan wel vier van de vijf dagen. Ik ben op een doorsnee werkdag veel in contact met de teamleden, aan het checken wat ze van mij nodig hebben. Ook maak ik planningen en heb ik overleg met verschillende partners die soortgelijke activiteiten doen.”

Is het voor jou belangrijk dat ZOA een christelijke organisatie is?

“Ik vind het erg fijn dat collega’s dezelfde visie hebben. Sommige collega’s hebben ook bewust voor een christelijke organisatie gekozen; voor anderen maakt dat niet uit. Ik probeer aan het begin van de week altijd iets ter inspiratie te delen en ik merk dat iedereen dat heel mooi vindt. Ik vind het ook heel prettig dat collega’s die ik van het hoofdkantoor of uit andere landen spreek, hetzelfde doel voor ogen hebben. Dat maakt de samenwerking heel prettig.”

Wat hebben de Oekraïners nodig om door te kunnen gaan?

“Ik merk aan de Oekraïners dat morele steun heel erg nodig is. In het begin van de oorlog was er veel steun vanuit Europa, de VS en andere gebieden. Het is belangrijk dat die steun blijft, dat de wereld aandacht voor het leed in Oekraïne blijft houden en dat het vooral niet genormaliseerd wordt. Dat draagt veel bij aan de veerkracht van de Oekraïners.”

Anne Dinkelman

En jij? Blijf jij voorlopig fietsen in Kryvyi Rih?

“Voorlopig ben ik hier op mijn plek. Ik ben blij dat ik van ZOA veel vertrouwen en vrijheid krijg om dit werk te doen en voel me ook gesteund in mijn ontwikkeling. Ik ben wel gekomen met het idee om mijn functie over te dragen aan lokale staf. Daar werk ik bewust naartoe.”

Ook voor ZOA aan de slag? Bekijk de mogelijkheden