Koken en bidden
Serhii reist één week per maand – onbetaald – naar het front. Hij is er voor de soldaten – heel simpel, door er te zijn. Voor ze te koken. Met ze te praten. Maar vooral heel veel naar ze te luisteren. “Soms zijn er maar twee minuten in zo’n hele week dat ik iets van het evangelie deel. Het is veel belangrijker om naar de soldaten te luisteren. Ze vertellen dan over de immense druk die ze ervaren. Het tekort aan wapens. Beslissingen van officieren. Het leven dat ze leidden voor de oorlog, en hun familie en vrienden die ze missen.” Als Serhii een maand later weer aan het front komt, merkt hij regelmatig dat sommigen met wie hij gesproken heeft, er niet meer zijn. “Die zijn dan gesneuveld of krijgsgevangen gemaakt. Daarom vind ik het belangrijk om ieder moment aan te grijpen om te vertellen over Jezus’ liefde. Er is geen tijd voor een uitgebreide catechese, maar de kern van het evangelie is heel simpel: Jezus is mens geworden en ook voor jou gestorven. Ik leer ze bidden. Bovendien is Jezus juist aan het front heel tastbaar, want Hij heeft aan den lijve ondervonden wat soldaten doormaken. Ook Hij verloor vrienden, zoals Johannes de Doper. Hij werd gevangengenomen en is uiteindelijk zelfs gestorven.”
