Toen het geweld begin 2025 opnieuw losbarstte in haar dorp in Congo, had Rehema Kiguge (40) geen keuze. Met haar vijf kinderen en haar moeder sloeg ze op de vlucht. Nu woont ze met haar gezin in een overvol vluchtelingenkamp in Burundi, waar ze probeert te overleven én anderen tot steun te zijn.
Samen met andere dorpsbewoners stak Rehema het Tanganyikameer over in een houten kano. Na een lange en gevaarlijke reis kwam ze uiteindelijk in Burundi terecht. Daar woont ze nu in een vluchtelingenkamp, ver weg van haar dorp.
In de chaos van het vluchten raakte Rehema haar man kwijt. “Hij rende de andere kant op. Sindsdien heb ik hem niet meer gezien of iets van hem gehoord. Ik weet niet of hij nog leeft.”
Samen met honderden anderen woont Rehema in een grote tent. Elke familie heeft slechts een paar vierkante meter. De ruimtes zijn met hangende kleding en plastic platen van elkaar gescheiden, waardoor er nauwelijks privacy is.
Het leven in het kamp is zwaar. “Er is geen eten hier. Het is maanden geleden dat er voedselpakketten zijn uitgedeeld. Ik vraag daarom of ik bij lokale Burundese vrouwen op hun velden mag helpen in ruil voor groenten. Dat zorgt voor een beetje eten voor mijn familie.”
Rehema’s leven verschilt enorm van het leven dat ze in Congo had. Daar had ze een goede baan bij de overheid, waar ze werkte met vrouwen en kinderen. Maar ondanks alles blijft Rehema sterk, en zet ze zich in voor de mensen om haar heen.
In het kamp werd ze zelfs gekozen als leidster van de vrouwen en kinderen in haar tent. Ze let op de hygiëne, bemiddelt bij ruzies en probeert orde te houden in de drukte. "Ik weet dan wel niet waar mijn man is”, zegt ze, "maar ík ben er nog. Ik kan nog steeds van betekenis zijn."
Dagelijks moeten duizenden mensen zoals Rehema vluchten voor geweld en onzekerheid. Samen kunnen we hen hoop en perspectief geven. Help vrouwen zoals Rehema een nieuw begin maken.
Samen bieden we hulp aan mensen die getroffen zijn door oorlogen of geweld. Help je mee met een gift?