Is het je weleens opgevallen dat maar weinig hulporganisaties aandacht geven aan mensen met een handicap? En dat terwijl in een land als Ethiopië 15 procent van de bevolking een handicap heeft. Ze worden vergeten, terwijl hun basisbehoeften net zo groot, zo niet groter zijn.
ZOA wil dat hun situatie structureel verandert. We stimuleren mensen met een beperking voor zichzelf op te komen. In landen waar geweld en conflicten aan de orde van de dag zijn, is dit enorm belangrijk. David Betge, die het project We Are Able – wij kunnen dat – coördineert, legt uit:
We zoeken mensen met een handicap in een dorp of stad op en vragen hoe we hen kunnen steunen. Zodat ze bijvoorbeeld kunnen werken, reizen met het openbaar vervoer of simpelweg niet meer achteraan staan bij het uitdelen van voedsel.
Geen werk, geen eten
Het is vaak het stigma dat ervoor zorgt dat mensen met een beperking verwaarloosd, weggestopt of gewoon niet gezien worden. Zo van: je zal er wel om gevraagd hebben, je bent vervloekt, je kan toch niks.
De armoede onder deze groep is daardoor ongekend groot. Als je immers buitengesloten wordt, heb je ook geen werk. En geen werk betekent geen medische hulp, water, voedsel, noem maar op. Zeker niet in landen die geteisterd worden door droogte, hongersnood, slechte gezondheidszorg, corruptie, conflicten en oorlog. En dan spreken we nog niet eens over het emotionele leed: de afwijzing en de gemiste kansen omdat er nog zoveel is wat je wél kan. David:
Het is natuurlijk te triest voor woorden dat als je je je benen niet kunt gebruiken, je ook niet naar school mag, om maar iets te noemen.
