Overslaan en naar de inhoud gaan
Kinderen in Syrië

Een jaar na de val van Assad: drie Syriërs delen hun verhaal

Op 8 december vorig jaar viel de regering van Assad in Syrië. Voor veel mensen betekende dat het einde van jarenlange angst en onzekerheid. Een jaar later is het dagelijks leven nog steeds niet altijd makkelijk. Er is weinig werk, er zijn tekorten aan water en elektriciteit, en veel huizen zijn verwoest. Toch spreken Syriërs vooral ook over opluchting, hereniging en voorzichtige hoop.

Badriya en Othman

'We hadden nooit gedacht dat we nog terug zouden keren'

Othman (54) en zijn vrouw Badriya (53) zijn sinds 2012 op de vlucht geweest. Ze verhuisden meer dan twaalf keer, vaak naar kampen. Soms hadden ze niet eens een tent en sliepen ze buiten op stenen of in het zand. Ze verloren alles wat ze hadden.

Twee maanden na de val van Assad konden ze terugkeren naar hun dorp. "We hadden nooit gedacht dat dit moment nog zou komen", zegt Othman. "Eigenlijk konden we het niet geloven."

Het leven thuis is nog steeds zwaar. Ze hebben weinig geld, werken is lastig en water is schaars. Othman helpt soms een buurman in een groentewinkel. In ruil krijgt hij wat groenten mee naar huis, zodat het gezin elke dag één maaltijd kan koken. Toch voelt het anders dan in het kamp. "Thuis eten we misschien alleen brood met uien, maar dat is beter dan leven in de vernedering van een kamp", zegt hij.

Hun boodschap aan de wereld: Syrië verdient een nieuwe kans.

Het gezin van Othman en Badriya

Wahid en Ahlam

'Onze familie is weer bij elkaar'

Wahid (48) en Ahlam (42) komen uit Khan al-Assal, in het westen van Aleppo. In 2012 sloeg hun gezin op de vlucht na zware beschietingen. Jarenlang leefden ze in verschillende dorpen en kampen. Hun huis werd volledig verwoest.

Na de val van de regering konden ze terug. Nu wonen ze met twee gezinnen samen in het huis van de grootvader. Het huis heeft maar drie kamers. Eén dochter heeft een gedeeltelijke verlamming en heeft veel zorg nodig.

Werk is er nauwelijks. Water komt soms maar één uur in de vijf dagen. “De voorzieningen hier zijn echt onder nul”, zegt Wahid. Toch voelt de terugkeer goed. “Mijn hart is rustiger”, zegt Ahlam. “We waren verspreid, en nu zijn we weer samen.”

Ze hopen ooit hun eigen huis weer te kunnen opbouwen.

Ahlam, Wahid en hun dochter

Husni

'Ik werd vrijgelaten toen iedereen dacht dat ik dood was'

Husni (45) zat zes jaar gevangen in Sidnaya, een beruchte gevangenis. Hij werd zwaar mishandeld, werd ernstig ziek en verloor veel gewicht. Zijn familie dacht uiteindelijk dat hij was overleden. Zijn vrouw verliet het gezin. De zeven kinderen kwamen in opvangcentra terecht.

Op 8 december vorig jaar kwam Husni vrij. "Voor het eerst voelde ik dat ik vrij kon ademen", zegt hij. "Ik had niet meer constant angst."

Met hulp van mensen uit de omgeving kreeg hij weer medische zorg. Zijn huis werd deels opgeknapt. Hij vond werk in een betonfabriek. Vorige maand kon hij vijf van zijn kinderen weer in huis nemen. De twee jongste zoons maken hun schooljaar nog af voordat ze ook terugkomen. "Na alles wat ik heb meegemaakt, dacht ik niet dat ik nog een toekomst had. Maar mijn kinderen geven me kracht."

Zijn boodschap is duidelijk: Syriërs willen geen medelijden, maar een kans op een waardig leven en een veilige toekomst.

Husni en een ZOA medewerker

Voorzichtig vooruit

Een jaar na de val van Assad is het leven in Syrië nog steeds onzeker. Maar voor mensen als Badriya, Othman, Wahid, Ahlam en Husni betekent deze nieuwe fase iets wat lang onmogelijk leek: terugkeer, hereniging en een nieuw begin. Niet zonder zorgen, maar met voorzichtig vertrouwen.

Lees ook: 'Syriërs zijn enorm veerkrachtig en vastberaden om door te gaan'

Doneer en help mensen in Syrië en andere crisisgebieden